Ik ben in de meivakantie lekker met mijn familie naar het Gardameer geweest. Er stonden heerlijke ijsjes op het menu, we hebben prachtige Italiaanse dorpjes tussen de wijnvelden bezocht en gezwommen in het verfrissende water van het Gardameer. Toch ben ik tijdens deze vakantie tot een shockerende conclusie gekomen…
Ik heb mijn telefoon niet gemist! En nu ik erover nadenk vind ik dat best bijzonder. In het dagelijks leven is mijn mobiel namelijk deel geworden van mijn routine. Als ik mijn mobiele handelingen van één dag op een rijtje zet, ziet dat er ongeveer zo uit;
– Checken of er nog interessante berichten gepost zijn op Facebook
– Het nieuws van Nu.nl even lezen
– Reageren op mijn Whatsapp berichtjes
– Reageren op zakelijke e-mails
– De nieuwe Instagramfoto´s bekijken of er zelf een plaatsen
– Snapchats bekijken en versturen
BOEM, als ik het rijtje zo bekijk, knalt dat er aardig in. Mensen zullen wel denken dat ik geen leven heb als ze dit lezen. Maar niets is minder waar; ik heb een goedlopend eigen bedrijf, volg tegelijkertijd een studie, ben druk met mijn grote passie korfbal en daarnaast heb ik ook nog tijd voor een sociaal leven.
De (ernstige) gevolgen van nomofobie
Voor de mensen die niet weten wat nomofobie is;
“Nomofobie is een overmatige angst voor het niet continu bereikbaar zijn via een mobiele telefoon. Deze angst kan veroorzaakt worden door het buiten bereik zijn, het vergeten van het toestel of een slecht functionerend toestel.”
Kortom; als nomofoob ben je verslaafd aan je telefoon. Wat zijn de gevolgen van deze verslaving?
Overprikkeling; je mobiel zorgt voor stress!
Doordat mensen via hun smartphone steeds een nieuwe stroom aan informatie krijgen via persoonlijk berichtjes of notificaties van apps, hebben ze het gevoel dat ze direct moeten reageren. Een geluid of trilling uit je broekzak is al genoeg om je hartslag te verhogen. Facebook lijkt de grootste boosdoener te zijn; mensen die gebruik maken van dit sociale netwerk kunnen last hebben van de angst om iets te missen of er niet bij te horen als je niet snel genoeg reageert. Het lijkt er dus op dat je mobiel je een dwangstoornis kan bezorgen…
Fysieke klachten
Een van de fysieke klachten die zich het meest voor lijkt te doen bij overmatig smartphone gebruik is de verkeerde lichaamshouding. Mensen die veelvuldig gebruik maken van hun smartphone kijken over het algemeen veel naar beneden. Dat kan voor nek en rugklachten zorgen.
Daarnaast krijgen telefoonverslaafden vaak last van hun vingers. Moet je voor de gein eens kijken hoe snel je je vingers beweegt over een relatief klein schermpje. Heb je last van vingerkrampen, kijk dan uit; je hebt symptomen van een nomofoob!
Burn-out?
Heftig, maar de kans op een burn-out is groter als je veel gebruik maakt van je telefoon. Waarom? Je maakt adrenaline en cortisol aan bij het checken van foto´s en filmpjes op sociale media. Adrenaline en cortisol zijn hormonen die vrijkomen als de balans in het lichaam verstoord wordt (door kou, hitte, woede, angst, stress, honger, dorst en pijn). Door deze stoffen ervaar je spanning en komt er energie vrij in je lichaam. Hierdoor slaap je minder, waardoor je de volgende dag vermoeid bent. Als je daar lang genoeg mee door gaat, zorgt dat voor een negatieve spiraal in je energielevel. Dit kan leiden tot een depressie.
Slechte concentratie
Mensen die hun telefoon vaak gebruiken verliezen hun concentratievermogen. Omdat afleiding constant op de loer ligt, kunnen we ons nauwelijks meer op één ding concentreren. Uit onderzoek blijkt dat je productiever en gelukkiger bent als je je niet laat afleiden, omdat je dan beter kunt nadenken. Zonder afleiding van je smartphone kom je makkelijker in een flow-staat; een stemming waarbij je mega gefocust en productief aan het werk bent. Neem dus altijd even een moment om offline te gaan en je op één ding tegelijk te focussen!
Nu komt de hamvraag; ben ik een nomofoob?
Ik heb geen last van de drang om 24/7 online te zijn. Dat vind ik onzin. Als mensen mij dringend nodig hebben, kunnen ze mij altijd bellen. Ik vind het leuk om Facebook en andere sociale netwerken soms te checken, maar ik zou mij ook prima redden als dit een dag niet mogelijk is.
Ik vind het overigens wel prettig om mijn telefoon bij mij te hebben. Sterker nog; als ik op het station sta om naar school te gaan en ik merk dat ik mijn telefoon niet bij mij heb, begin ik te zweten en voel ik toch de drang om terug te fietsen naar huis. Mocht de trein er op dat moment aankomen, dan zal ik toch voor de trein kiezen, omdat ik een hekel heb aan laatkomers. Wel zou ik mij onbereikbaar en daardoor onprettig voelen.
Conclusie; ik vind mijzelf geen nomofoob. Ik vind het vre-se-lijk als mensen op sociale gelegenheden op hun telefoon zitten. Ook in het openbaar vervoer kan ik mij prima vermaken door gewoon lekker naar buiten te kijken (alhoewel ik het ook hilarisch vind om naar al die mensen te kijken die hysterisch zitten te swipen en typen op hun telefoon… 🙂 ) Wel gaat er voor het slapen teveel adrenaline door mijn lichaam, waardoor ik korte nachten maak. De komende tijd ga ik onderzoeken of het beter werkt om een boek te lezen voor het slapen!
Bedankt voor het lezen van dit blog en laat een comment achter als je het leuk vond! 😉